„Let’s praise the `lord, halleluja! Dit lied werd gezongen door een jonge moeder, op blote voeten gevolgd door een peutertje, dat de danspasjes van haar moeder waggelend imiteerde. Nog voor het ontbijt zag ik hen toen ik even de hotelpoort uitliep. Een mooier begin van een nieuwe dag is nauwelijks denkbaar!
Na een goed ontbijt, waarbij we zagen dat een Oegandese eidooier wit is, vertrokken we met de bus naar Lira. We arriveerden er om twaalf uur en kregen in het hotel een goede lunch in de buitenlucht. Buiten de poort bevond zich het speelterrein van een basisschool. Veel kinderen lieten zich graag even fotograferen. Ze genoten van al die aandacht van de witte mensen; er kwamen er steeds meer. Ze vonden het prachtig zichzelf terug te zien op het schermpje van het toestel.
Vervolgens vertrokken we naar een project van NECPA (North East Chilly Producers Association) op het platteland, waar we opnieuw warm welkom werden geheten door een groep zingende, dansende en deze keer ook fluitende groep dames. Erik floot uiteindelijk terug, tot grote hilariteit van iedereen.
NECPA werkt in het noorden van Oeganda met ruim 250 groepen boerinnen en boeren waarvan het merendeel tot voor kort nog in vluchtelingenkampen leefden. NECPA ondersteunt deze groepen bij het verbeteren van de productie en het weer kunnen voorzien in eigen levensonderhoud en helpt ook bij de vredesopbouw in het gebied. Heel veel mensen zijn hier zwaar getraumatiseerd door hun ervaringen in de tijd dat de Lords Resistance Army hier actief was. Velen werden vermoord, kinderen werden tot soldaat gemaakt, veel vrouwen verkracht. Een van de field officers van NECPA vertelde dat tot op de dag van vandaag iemand uit het dorp nog steeds voor zijn oorlogswonden werd behandeld. In dit dorp werden indertijd ook hutten verbrand en koeien gestolen. Het project in dit dorp bestaat uit een grote groep vrouwen en twee mannen, die drie jaar geleden van NECPA zaaigoed en bananenscheuten ontvingen. Zo werd een start gemaakt met de voedselproductie.
Helaas was er nu niet veel van de opbrengst van hun land aanwezig, omdat het niet de goede tijd van het jaar was. Ze lieten ons hun moestuin zien en daarnaast op meerdere velden de verschillende gewassen die ze verbouwen, o.a. chilipepers, sago, bananen, katoen, citrusvruchten, soja. Ze hoopten nu nog op een koe, waarbij het leek alsof Gerrit iedere dorpsbewoner eentje ging geven.Of begrepen we dat verkeerd? Er was alle gelegenheid om vragen te stellen, maar de antwoorden werden niet helemaal tot volle tevredenheid beantwoord doordat de mevrouw die dat had moeten doen, in slaap viel. Ach ja, het was een warme dag. Nadat er nog enkele liederen waren gezongen en de afscheidsfluit klonk, vertrokken we naar het hotel.

Eenmaal terug liet de maaltijd nog even op zich wachten, waardoor we tijd hadden om een blik te werpen in de plaatselijke kerk, waarin een muziekgroep van zich liet horen. Daar aangekomen bleek het volume zo sterk, dat we bijna de kerk weer werden uitgeblazen. Die overigens verder leeg was, zodat het er op leek dat het een soort evangelisatie voor de rest van het dorp was. Na de maaltijd hebben we al onze ervaringen gedeeld en enkele liederen gezongen. Het was weer een indrukwekkende dag.

Namens de groep,

Johan en Anneke