Wat is ‚thuiskomen’ in het Luganda’?
Door: Steffen Barentsen
Blijf op de hoogte en volg Steffen
01 Maart 2014 | Nederland, Amersfoort
EO-Metterdaadreis, laatste blog na thuiskomst.
door Steffen
Vandaag kom ik thuis na een indrukwekkende reis door Oeganda. Entebbe - Istanboel - Amsterdam - Thuis! Mijn vrouw Ingrid staat al te springen op station Amersfoort. We omhelzen elkaar. De Skoda brengt ons naar ons geliefde straatje. De vlag hangt al voor me uit. Vanuit de auto kijk ik of ik naar buren kan zwaaien. Dit is mijn thuis.
IDP’s in Noord Oeganda leven veel in vluchtelingenkampen. Zij durven vaak niet naar hun geboortegrond terug, of hebben er geen reden meer voor omdat alles is verwoest. Een mager leven is dit -meer overleven - en lokaal gebrouwen bier maakt het vaak nog erger. Alex, school-directeur in dit gebied, vertelt hoe moeilijk het is om deze mensen weer de zin van het leven te laten zien en een thuis terug te geven.
Thuiskomen lukt onze reisgroep ook niet helemaal. Oeganda is indrukwekkend. De kleuren, de intense geuren, het licht, de rode aarde en vooral de mooie mensen. Oeganda voelt als een warme deken aan, ondanks de armoede die er regelmatig voelbaar is. De levendigheid en menselijkheid die we in Oeganda ontmoetten geeft ons een thuisgevoel, en dat missen we!
En dus staan zijn er vandaag weer 25 nieuwe e-mails van de reisgroep. ’Alsof we helemaal geen afscheid hebben genomen, de gesprekken gaan gewoon door’ - schrijft een van de reizigers. Gelukkig stromen dit weekend de eerste foto’s in de gezamenlijke Dropbox, dan kunnen we nog even wegdromen.
Tussen de reisfoto’s vind ik die van Sara. Een heel klein meisje dat vorige week doodziek op het project Amecet in Soroti werd binnengebracht. Een prachtig meisje, we hebben er allemaal foto’s van. Deelnemer Gerrit schrijft: ‚Sara is op 21 feb. overleden. Gelukkig is het geen dood zonder liefde geweest. Ze moet de liefde van Els en haar team hebben gevoeld. … Geborgen bij God.’
——
Alle lezers van de blog weer hartelijk bedankt voor het meeleven.
Ik kan je EO-Metterdaad van harte aanbevelen, maar dat had je uit de verhalen vast wel begrepen.
Tot de volgende reis,
Steffen.
door Steffen
Vandaag kom ik thuis na een indrukwekkende reis door Oeganda. Entebbe - Istanboel - Amsterdam - Thuis! Mijn vrouw Ingrid staat al te springen op station Amersfoort. We omhelzen elkaar. De Skoda brengt ons naar ons geliefde straatje. De vlag hangt al voor me uit. Vanuit de auto kijk ik of ik naar buren kan zwaaien. Dit is mijn thuis.
IDP’s in Noord Oeganda leven veel in vluchtelingenkampen. Zij durven vaak niet naar hun geboortegrond terug, of hebben er geen reden meer voor omdat alles is verwoest. Een mager leven is dit -meer overleven - en lokaal gebrouwen bier maakt het vaak nog erger. Alex, school-directeur in dit gebied, vertelt hoe moeilijk het is om deze mensen weer de zin van het leven te laten zien en een thuis terug te geven.
Thuiskomen lukt onze reisgroep ook niet helemaal. Oeganda is indrukwekkend. De kleuren, de intense geuren, het licht, de rode aarde en vooral de mooie mensen. Oeganda voelt als een warme deken aan, ondanks de armoede die er regelmatig voelbaar is. De levendigheid en menselijkheid die we in Oeganda ontmoetten geeft ons een thuisgevoel, en dat missen we!
En dus staan zijn er vandaag weer 25 nieuwe e-mails van de reisgroep. ’Alsof we helemaal geen afscheid hebben genomen, de gesprekken gaan gewoon door’ - schrijft een van de reizigers. Gelukkig stromen dit weekend de eerste foto’s in de gezamenlijke Dropbox, dan kunnen we nog even wegdromen.
Tussen de reisfoto’s vind ik die van Sara. Een heel klein meisje dat vorige week doodziek op het project Amecet in Soroti werd binnengebracht. Een prachtig meisje, we hebben er allemaal foto’s van. Deelnemer Gerrit schrijft: ‚Sara is op 21 feb. overleden. Gelukkig is het geen dood zonder liefde geweest. Ze moet de liefde van Els en haar team hebben gevoeld. … Geborgen bij God.’
——
Alle lezers van de blog weer hartelijk bedankt voor het meeleven.
Ik kan je EO-Metterdaad van harte aanbevelen, maar dat had je uit de verhalen vast wel begrepen.
Tot de volgende reis,
Steffen.
-
02 Maart 2014 - 21:52
Jan Van Der Linden:
Steffen en andere Oeganda-reizigers, wat mooi dat we ook via deze site jullie verhalen konden volgen en ook wij als oud-Oeganda-reizigers (2012) weer even konden meegenieten.
Inderdaad: Oeganda laat je niet meer los!
Sterkte met het integreren...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
