De eerste dag
Door: Steffen Barentsen
Blijf op de hoogte en volg Steffen
14 Februari 2014 | Oeganda, Kampala
Al 100 keer in Afrika geweest? Maakt niet uit - Afrika pakt je.
Rond 05.44 lokale tijd land ik in de potdichte mist op Entebbe airport. Ik ben behoorlijk gaar na de reis over Istanboel. De airport-pickup van het hotel rijdt me in een Toyota - uiteraard - door de groene heuvels naar de hoofdstad Kampala. Onderweg is het relatief stil. Veel stiller dan middernacht, wat je merkt als je KLM of Brussels vliegt.
Het is warm en vochtig en toch is het stoffig. Overal rode stof op en langs de asfaltweg. Een enkele kroeg is nog open en mannen zie je daar ontsporen. ‚I need to sit with my friends’ is het excuus en na het eerste biertje …
De volgende ochtend: kater! Na vijf uur slaap stap ik onder het slappe straaltje uit de douche. „Yes! we hebben water; dit is een goed hotel.” - denk ik. Ik kom rond 11 uur beneden. Op de bank in de hal zit een man onderuitgezakt te slapen. Ik herken Alex in hem, mijn goede vriend en contactpersoon in Oeganda. ‚Alex, are you sleeping!!’ Hij wordt wakker en we begroeten elkaar hartelijk. Veel handengeschud, een knuffel, nog meer handen. Hij blijkt er al uren te zijn en wilde paraat zijn als ik wakker zou worden. Bijna gelukt. :)
We drinken uitgebreid koffie en komen dan tot zaken. We gaan komende dagen een reis voor EO-Metterdaad voorbereiden. Buiten het hotel staat de buschauffeur al te wachten (vanaf 9 uur!) We doen de inspectie. Het is een mooie bus. Chauffeur Kasozi mag er trots op zijn. Mooie stoelen, mooi schoongemaakt ook, nieuwe banden en zelfs een reserveband die bijna nieuw is. En … zelfs een koelkastje met waterflesjes. Dit is de bus waarmee we op reis zullen gaan komende weken. Mooi.
We gaan op weg en ik herken weer het sfeervolle straatbeeld. Kampala blijft een drukke grote stad, die toch iets gemoedelijke blijft hebben. Het verkeer is weer drukker geworden en honderden brommers persen zich levensgevaarlijk door het verkeer. We zien jammer genoeg het zoveelste brommerongeluk.
In de stad bellen we met een Chips en een Coke heel wat contacten af. Het is een feestje. Allemaal blije mensen die we maar al te graag gaan ontmoeten. We plannen de dagen vol. We scoren ook enkele miljoenen bij de bank en bellen met de hotels langs de route. Check, check, .. Het is nodig in Oeganda (maar eigenlijk in Nederland ook) en het wordt hier ook zeer gewaardeerd.
Na een volle eerste dag kom ik terug in het hotel. Ik schiet nog net een plaatje van de ondergaande zon. Morgen weer verder.
Rond 05.44 lokale tijd land ik in de potdichte mist op Entebbe airport. Ik ben behoorlijk gaar na de reis over Istanboel. De airport-pickup van het hotel rijdt me in een Toyota - uiteraard - door de groene heuvels naar de hoofdstad Kampala. Onderweg is het relatief stil. Veel stiller dan middernacht, wat je merkt als je KLM of Brussels vliegt.
Het is warm en vochtig en toch is het stoffig. Overal rode stof op en langs de asfaltweg. Een enkele kroeg is nog open en mannen zie je daar ontsporen. ‚I need to sit with my friends’ is het excuus en na het eerste biertje …
De volgende ochtend: kater! Na vijf uur slaap stap ik onder het slappe straaltje uit de douche. „Yes! we hebben water; dit is een goed hotel.” - denk ik. Ik kom rond 11 uur beneden. Op de bank in de hal zit een man onderuitgezakt te slapen. Ik herken Alex in hem, mijn goede vriend en contactpersoon in Oeganda. ‚Alex, are you sleeping!!’ Hij wordt wakker en we begroeten elkaar hartelijk. Veel handengeschud, een knuffel, nog meer handen. Hij blijkt er al uren te zijn en wilde paraat zijn als ik wakker zou worden. Bijna gelukt. :)
We drinken uitgebreid koffie en komen dan tot zaken. We gaan komende dagen een reis voor EO-Metterdaad voorbereiden. Buiten het hotel staat de buschauffeur al te wachten (vanaf 9 uur!) We doen de inspectie. Het is een mooie bus. Chauffeur Kasozi mag er trots op zijn. Mooie stoelen, mooi schoongemaakt ook, nieuwe banden en zelfs een reserveband die bijna nieuw is. En … zelfs een koelkastje met waterflesjes. Dit is de bus waarmee we op reis zullen gaan komende weken. Mooi.
We gaan op weg en ik herken weer het sfeervolle straatbeeld. Kampala blijft een drukke grote stad, die toch iets gemoedelijke blijft hebben. Het verkeer is weer drukker geworden en honderden brommers persen zich levensgevaarlijk door het verkeer. We zien jammer genoeg het zoveelste brommerongeluk.
In de stad bellen we met een Chips en een Coke heel wat contacten af. Het is een feestje. Allemaal blije mensen die we maar al te graag gaan ontmoeten. We plannen de dagen vol. We scoren ook enkele miljoenen bij de bank en bellen met de hotels langs de route. Check, check, .. Het is nodig in Oeganda (maar eigenlijk in Nederland ook) en het wordt hier ook zeer gewaardeerd.
Na een volle eerste dag kom ik terug in het hotel. Ik schiet nog net een plaatje van de ondergaande zon. Morgen weer verder.
-
14 Februari 2014 - 21:27
Monirah Schep - Van Den Heuvel:
Oli otya ssebo? Ndi bulungi mu Istanbul!
Gaaf te lezen van je aankomst en het belrondje. Doe iedereen de hartelijke groeten van me. Speciaal Alex! Succes met de puntjes op de i. Weeraba mukwano wange. Sula bulungi! -
14 Februari 2014 - 21:50
Steffen Barentsen:
Doe ik! -
15 Februari 2014 - 12:17
Yvonne Nijkamp:
Super om dit te lezen. Er komen allemaal herinneringen boven van de eerste projectreis met EO-metterdaad. Krijg weer zin om mee te gaan. Veel succes met organiseren en de groeten aan Alex. -
15 Februari 2014 - 13:58
Jantine Den Ouden:
Nou hé, Yvonne... Ik stond ook gelijk al in de startblokken: "Gaan we weer?! Wanneer?!" Dat zou dé kans zijn om Edwin kennis te laten maken met Afrika. Maak er wat moois van Steffen! Succes enne... wie weet tot ziens! :-) -
15 Februari 2014 - 20:05
Carla:
en leuk die foto's! wat een grappig gekleurd hotel, en om de beurt douchen begrijp ik :-)
-
15 Februari 2014 - 22:43
Jan:
Hallo steffen,
Leuk dit al te kunnen lezen. een goede zondag vast gewenst en we hopen tot maandag nacht op de airport.
Hartelijke groet Jan. -
16 Februari 2014 - 01:34
Johan:
Steffen, je hebt weer een te gekke plek op gezocht zie ik. Dat wordt weer hard werken en afzien. Tot maandagavond, staat de koffie wel klaar hoop ik.... :-)
Gr
Johan -
16 Februari 2014 - 01:35
Johan:
Monirah, kun je even vertalen? -
16 Februari 2014 - 08:39
Corine:
Goedemorgen, heel herkenbaar allemaal, zie het zo voor mij.
Een goede zondag, en hopelijk tot maandagavond. Gr. Corine. -
16 Februari 2014 - 10:48
Gerrit En Mannie:
Vanmorgen de eerste malariapil geslikt. En gaat er nu echt van komen. Fijn dat je er al bent Steffen. Tot morgenavond. We hebben er zin in en het is ook hartstikke spannend. -
16 Februari 2014 - 13:57
Jan Van Der Linden:
Heerlijk, foto's uit Oeganda/Kampala, prachtig.
Als ik mijn ogen dicht doe en even in gedachten mee ga:
Ik ruik het weer, ik hoor het weer, ik zie de mensen weer, heerlijk en ik mis het.
Toch weer een beetje spijt dat ik er niet bij ben.
Ik ga via de weblog graag de komende dagen mee op reis, mooi tegenwicht voor de februari in Nederland..
Hartelijke groet aan Els (Amecet) en Alex en een mooie tijd.
Hou ons op de hoogte!
Jan -
16 Februari 2014 - 13:57
Jan Van Der Linden:
Heerlijk, foto's uit Oeganda/Kampala, prachtig.
Als ik mijn ogen dicht doe en even in gedachten mee ga:
Ik ruik het weer, ik hoor het weer, ik zie de mensen weer, heerlijk en ik mis het.
Toch weer een beetje spijt dat ik er niet bij ben.
Ik ga via de weblog graag de komende dagen mee op reis, mooi tegenwicht voor de februari in Nederland..
Hartelijke groet aan Els (Amecet) en Alex en een mooie tijd.
Hou ons op de hoogte!
Jan -
17 Februari 2014 - 14:48
Steffen:
Bete allemaal,
Mooi !!! jullie reacties.
Alex is blij met de groeten (brede glimlach) en doet de groeten terug.
Wie weet in 2015 weer een EO-Metterdaadreis; ik ben er klaar voor :-))
Groet en tot bolgs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
